Blog Rik Jacobs ‘Wakker worden!’

In deze moderne tijden is het allang niet meer vanzelfsprekend dat een gekozen verbintenis een leven lang duurt. Met enige regelmaat ben ik een zorgvuldig, want vaak ook door mij, opgesteld testament weer aan het fileren en ontdoen van de destijds zo geliefde en nu zo intens gehate erfgenaam. Dat kan lang aan, wat mij betreft. Niet alleen vanwege continuïteit van het notariskantoor maar vooral ook omdat mijn cliënten in deze gebruik maken van hun recht om bij leven te bepalen wat er na de dood met hun aardse zaken gebeurt. En daar hou ik van.

Toch gebeurt het nog te vaak dat nabestaanden niet alleen moeten dealen met het verlies van een dierbare maar tegelijkertijd moeten vechten voor waar zij recht op menen te hebben.

Mijn vak is gebouwd op de fundamenten van onderlinge rechten en plichten. Partners, ex-partners, bonusfamilies, tweede, derde en vooruit, derde leg… Al die verbintenissen brengen een complex geheel van verantwoordelijkheden met zich mee, die vastgelegd horen te zijn in overeenkomsten, convenanten en testamenten. Door, in mijn ogen, volstrekt onlogische naïviteit wordt deze handeling afgedaan als overbodig of op zijn best opgeschoven als iets wat ‘altijd nog een keer moet gebeuren’. Dat schiet natuurlijk niet op. De dood is altijd onverhoopt. Wie de zeis een keer rakelings langs de oren heeft horen suizen, wéét dat vergankelijkheid altijd op de loer ligt. Sommige zaken zijn gewoon te belangrijk om voor je uit te blijven schuiven.

Als iets een goed begin van een nieuw jaar is, en hopelijk ook de aanvang van een post-pandemisch tijdperk, is het wel om oude voornemens af te stoffen en er daadwerkelijk werk van te maken. Het zou namelijk zomaar kunnen dat u doodgaat. Doen we namelijk allemaal op enig moment. Zorg dan dat in die op zich onwenselijke situatie althans uw laatste wens duidelijk zal zijn ten aanzien van de verdeling van uw aardse goed onder uw nabestaanden. En, neem van mij aan, het slaapt ook een stuk rustiger!