Blog Rik Jacobs ‘Verwerpelijk‘
Je zult maar een brief krijgen van een notaris. Afzender Meester Jacobs bijvoorbeeld, van het gerenommeerde Zaannotarissen. En dat schrijven brengt goed nieuws. Althans. Eigenlijk slecht nieuws, want de achterachterneef van oma is dood. Treurig. Ow, heette hij zo? Ai, geen vrouw en kinderen? Nooit gehad ook? Sjonge, die ome Piet toch. Sorry, ome Jan. Wat zeg je? Ome Harry? O ja! En hoe oud was hij? Zo oud? O, dan ‘hep de baker er gien skuld an ‘had’, oftewel ome Harry is niet in de wieg gesmoord.
Een epistel met een nare tijding waar je niet al te lang van wakker ligt in ieder geval. Of het moet van de dromen zijn. Want ome Harry had wel een paar centjes op de bank. Nooit een vrouw gehad, altijd schraal geleefd. Alleen met kermis een biertje en verder af en toe een verre reis met gelijkgestemden. Dat was het wel. Ome Harry had naast zijn dikke spaarvarken ook een huis. Wat hij niet had, was een hypotheek. Ook geen testament trouwens. Dat vond de notaris wel jammer, want die moest de poet nu gaan onderverdelen onder 143 nakomelingen. Niet van hem, maar van zijn zussen en broers. Et cetera. Poeh. Dat was een hele klus voor Meester Jacobs. Zoals het een welgemanierde notaris en ook een ethisch ingesteld persoon betaamt, kregen de ontvangers van de brief het advies om de erfenis benificiair te aanvaarden. Dat kost wel wat extra geld en tijd, er wordt dan immers eerst vereffend, maar mochten er bij ome Harry nog wat lijken uit de kast vallen, dan is in ieder geval je eigen vermogen gevrijwaard. Want ome Harry gebruikte volgens de overlevering weliswaar drie dagen lang hetzelfde theezakje en warmde in het weekend de overgebleven prakjes van de voorbije week op, maar had misschien wel een hele dure hobby. Of een fetisj. En die zijn nooit gratis, zo weet iedereen die vroeger wel eens de Panorama of dat andere herenblad met een P las. Echt goeie verhalen stonden daar in. Maar dat terzijde.
‘En wat zegt u? Legitimeren? O, legaliseren… Ik ben legaal hoor.’
Meester Jacobs kreeg ook een paar tantes, of nichten, achternichten wellicht, aan de lijn. Die hadden al zitten rekenen. Voor die paar rotcenten moet er wel veel gedaan worden, zeg. Kopietjes maken, paspoort scannen. En wat zegt u? Legitimeren? O, legaliseren… Ik ben legaal hoor. Moet ik dat bij een notariskantoor in de buurt doen? U hebt me nu toch aan de telefoon? Niet genoeg, ow… Nou, weet u. Ik kies voor optie drie, verwerpen. Heb dat geld helemaal niet nodig. Da-ag Meester Jacobs. Tuut-tuut-tuut. Maar zo werkt het niet! Een erfenis laat zich niet zomaar de rug toekeren. Die gaat gewoon over naar de kinderen van de nicht, of achternicht. En als die ook geen trek hebben in dat circus en óók verwerpen, gaat Meester Jacobs net zo lang door tot iemand aanvaardt. Of moet aanvaarden van de rechter, als we bij de minderjarige generatie zijn aanbeland. Had ome Harry bij leven maar een testament opgemaakt. Of zijn centen.
Hartelijke groet,
Mr. Jacobs VMN
r.jacobs@zaannotarissen.nl
