Blog Rik Jacobs ‘Boerenslimheid‘

Met argusogen volg ik de laatste tijd de ontwikkelingen bij overzeese techreuzen en de slimmeriken uit Delft. Wat er in China allemaal gebeurt, heb ik niet goed zicht op, maar in Japan kunnen ze er wat van. Waar ik het over heb? Over technologische ontwikkelingen en robotisering natuurlijk. Razend interessant! De allereerste tekstverwerker, die met een dikke draad verbonden was aan een gekoelde serverruimte waar de spoelen met meer égards behandeld werden dan de jeugdige uitvoering van ondergetekende, intrigeerde mij mateloos.

Wat nam die een werk uit handen. Wég kroontjespen. Adieu stempelkussen. Exit carbonpapier en Tipp-Ex flacon. Drie decennia later is het papierloze kantoor usance, ook bij het notariaat. Zeker bij een notaris die met argusogen… Enfin, voordat we in een loop terechtkomen, stap ik snel over naar de volgende fase binnen de dienstverlenende sector. Naar de slimme technologie die in staat is te leren van wat wij hem (haar, het, hen?) voeren. Een ding dat praktijkervaring opdoet. Leert dat als je te hard knijpt een patiënt niet lekker meewerkt. Begrijpt dat bestelde koffie op tafel en niet op schoot dient te belanden. Een machine weet aan te drijven volgens een uitgekiende programmering en zo veel nauwkeuriger dan een mensenoog kan waarnemen iets weet uit te frezen. Sneller dan wij het kunnen intypen onze order weten te picken, laden, adresseren en bezorgen. Die onthoudt dat op donderdag de Rozengracht is afgesloten voor de weekmarkt. In Zaandam. En in Nunspeet. Plus Elst. En als-ie aankomende donderdag de sensoren stoot aan marktkramen in Opheusden vergeet de postbot dat ook nooit meer. Want waar wij nog wel eens lijden aan de blues, midlife crisis of een kater zijn onze metalen vrienden praktisch feilloos. Misschien niet meteen, maar met een ezel en een steen hebben ze in ieder geval niets van doen.

Op dit punt begin ik ‘m toch wel een beetje te knijpen. Want in de warme huiselijkheid van het gezin word ik nog wel eens als hardleers betiteld. Volkomen onterecht, naar mijn mening, en vooral in die opstelling schijnt het euvel te schuilen. Ik heb nu eenmaal vaak gelijk. Scoor altijd goed bij de Slimste Mens en door kennisquiz Weet ik Veel, ervaar ik inderdaad: ik weet veel. Waarom dit staaltje zelfverheerlijking vraagt u zich af? Er staat toch Meester voor uw naam? U draait bovendien al een jaartje of vijfentwintig mee in de Zaanse eredivisie van ondernemers? Lost elke dag de vier sterren sudoku op, met twee vingers in de neus? U heeft toch een vaste plek met een column in dit mooie magazine?

Nou, beste lezers, ik ben bang. Vrees dat artificial intelligence mensen in de ogen kijkt en de diepte peilt. Dat sensoren meten hoe hoog of laag de emoties zitten. Dat scans uitwijzen wat de pijnpunten in een werk-, liefdes- of familierelatie zijn. Een samengestelde stem vertelt waar het evenwicht zit en een hologram de beste richting aanwijst. Gelukkig duurt zo’n angstaanval nooit lang. Onze server slikt wat wij hem, haar, het of hen voeren: onnavolgbare boerenslimheid.

Hartelijke groet,

Mr. Jacobs VMN
r.jacobs@zaannotarissen.nl