Blog Rik Jacobs ‘Voor altijd samen’

Het notariaat wordt eigenlijk altijd geassocieerd met geschiedenis. Geen idee waarom, zal wel met de anciënniteit van het vak te maken hebben. In de tijd van de touwslager, leerlooier en walvisvaarder werden immers al testamenten opgetekend, contracten vastgelegd en aktes verleden door mijn voorgangers. In pakweg duizend jaar is er vakinhoudelijk niet zoveel veranderd aan wat wij, door het heersende gezag aangestelden, doen. Het onvoorstelbare voorspellen. Het onvoorspelbare voorstellen. Daar zit verrassend veel dynamiek in.

Mensen trouwen, scheiden, kopen een huis, starten en ontmantelen bedrijven, registreren statuten en ga zo maar verder. Kwestie van routine, zou je denken. Niet waar. Want je hebt met mensen te maken. Altijd. Kunnen zich geschetste doemscenario’s niet voorstellen. Laten hun gedragingen niet voorspellen. Ook niet bij zichzelf. Zeker niet als euforie nog de boventoon voert. Samen de schouders eronder. Sleutelwoord: samen.

Situaties pakken helaas toch vaak anders uit, na verloop van tijd. De wensen lopen uiteen. De belangen verschuiven. Over en weer wordt geïrriteerd of genegeerd, maar in ieder geval gekwetst. Het huidige individualisme speelt een belangrijke rol. Want hoe gemakkelijk is het om je terug te trekken in je eigen wereld? Oortjes in, mobiel in de hand en het gezelschap buitensluiten. Los dan nog maar eens kansrijk geschillen op. Samen.
Nadat ik mijn kwalificaties heb kunnen uitbreiden met het mediatorschap sloop ik als eerste deze digitale muur, alle telefoons gaan op vliegtuigmodus. Dat iemand de vingers in de oren stopt en keihard ‘lalalala’ begint te roepen, heb ik nog niet meegemaakt. Althans, professioneel dan, persoonlijke ervaringen met peuters en pubers tel ik niet mee.
De barrière blijkt veelal in de ‘ja, maar jij…’ sfeer te vinden. Armen stevig over elkaar, kin omhoog en ontvangstreceptoren uit. Vol in de verdediging. Gas en tegengas waar oôs Max nog een puntje aan kan zuigen. Vaak komt dan mijn hiervoor geduide persoonlijke ervaring van pas.
In mijn hoedanigheid als mediator let ik op de praktische kant. Zorg dat de onderhandelingen eerlijk verlopen en alle partijen min of meer vrede hebben met de uitkomst. Zodat de toch al onvermijdelijke breuk zo min mogelijk averij veroorzaakt. Voormalige partners hebben zelf nul baat bij primaire reacties, maar onderschatten vooral de ‘collateral damage’. Het welzijn van de kinderen bijvoorbeeld. Hoe moeten zij zich ooit veilig voelen als een van de ouders stelselmatig en langdurig wordt afgefakkeld door de ander? Zakelijk gaat ook niet elke breuk even volwassen en beheerst. Wat doet zoiets met de reputatie en continuïteit van het bedrijf en, niet te vergeten, de loyaliteit en inzet van de medewerkers?
Pas als men bereid is naar de ander te luisteren, versnelt én versoepelt het proces. Uiteindelijk gebeurt dat. Altijd.
Als notaris ben ik gewend om zaken aan elkaar te knopen en ze later weer los te halen. Zitten partijen eerst naast elkaar, dan tegenover elkaar. Als mediator doe ik eigenlijk hetzelfde, maar hou ik ze aan één kant van de tafel. Want uit elkaar gaan, zowel zakelijk als privé, doe je ook samen.

Hartelijke groet,

Meester Rik Jacobs,
Notaris bij Zaannotarissen
r.jacobs@zaannotarissen.nl

Hartelijke groet,

Mr. Jacobs VMN
r.jacobs@zaannotarissen.nl